آعاز دوست داشتنت سرآغازي زيبا بود و فراتر از زندگي کردن و رويايي سبز از گوشه ي چشمانت حرف از آروزي ماندن بود نه تنها گذاشتن من در خاطراتت به رنگ ارغواني اين پاييز تمام گشتم. نگو که خود خواه نبودي و دليل و برهان برايم نگو که افسانه ي عاشقيت بر لبه ي تيغ برايم شرط نگذاشتي خدا شاهد است، واسطه سهل است، گر چشمانم از قطره ي اشکهاي خاطرات ي پرپر شده ام خشک گردد نوايي جداي برايم زنده خواهد ماند و درد و عذاب تاريکي ، دنيايم را خواهد سوزاند غمنگيز تر از آخرين ديدار پر از ، شراب تلخ حرف هايت .